Σατιρικό αστυνομικό διήγημα, της Κυριακής Γεροζήση
Articles by Κωστής Τσαρπαλής
Υγεία με μία ματιά: Ελλάδα 2016
Στα τέλη Νοεμβρίου δημοσιεύτηκε η τέταρτη έκθεση του ΟΟΣΑ για την κατάσταση της υγείας στην Ευρώπη. Για όσους τους αρέσουν οι αριθμοί και με αφορμή το ενδιαφέρον που επανεμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες για τον αριθμό αυτοκτονιών στην Ελλάδα κατά την περίοδο της κρίσης, ορίστε ένας κατάλογος που είχε χρειαστεί να ετοιμάσω λίγους μήνες πριν, με
“Δεν ξέρω”: Μία απολύτως θεμιτή (επιστημονική) άποψη
Τώρα που πέρασε τόσο η νηστεία όσο και η Κυριακή του Πάσχα, και με αφορμή πλήθος σχολίων και αναφορών που έτυχε να διαβάσω τις προηγούμενες εβδομάδες από επαγγελματίες υγείας (ενδεικτικά από Παιδιάτρους αλλά και Καρδιολόγους), όπου αναφέρονται σε “εμμονές” γονιών που μεγαλώνουν παιδιά ως vegans (δηλ. με πλήρη αποχή από κατανάλωση ζωικών προϊόντων) και προειδοποιούν
Αντιεμβολιαστές: οι άνθρωποι που λατρεύουμε να μισούμε (και η ασυνέπειά μας στην ελευθερία επιλογής).
Πριν λίγες ημέρες οι Έλληνες ήρθαν πιο κοντά καθώς βρήκαν (για άλλη μια φορά) έναν κοινό εχθρό για να βρίσουν/λοιδορήσουν. Τους αντιεμβολιαστές. Αφορμή αυτήν την φορά η ανακοίνωση του WHO για αύξηση κρουσμάτων ιλαράς εντός της Ευρώπης. Δυστυχώς, η αντιμετώπιση τόσο του απλού κόσμου αλλά και (κυρίως) των ειδικών ιατρών προς όσους αμφισβητούν το όφελος
Ελευθερία επιλογής, προστασία πληθυσμού, και θέματα υγείας: από τις λεπτομέρειες στην εκπαίδευση.
Το δικαίωμα στην ελευθερία επιλογής είναι υψίστης σημασίας σε όσους θεωρούν τους εαυτούς τους φιλελεύθερους (φαντάζομαι όλους;). Το δικαίωμα αυτό συχνά συγκρούεται με την υποχρέωση της πολιτείας να προστατεύει τους (περισσότερους) πολίτες από προβλέψιμους και σημαντικούς κινδύνους. Πουθενά δεν είναι αυτή η σύγκρουση πιο εμφανής και δεν ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων υπέρ της μίας ή άλλης
Ο τρίτος δρόμος (ή “για πόσον καιρό θα παίρνω τα φάρμακα γιατρέ;”)
Μία συνηθισμένη ερώτηση που αντιμετωπίζουν οι Καρδιολόγοι όταν πρωτοδιαγιγνώσκεται ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας είναι και το “για πόσον καιρό θα παίρνω τα φάρμακα γιατρέ;”. Η συμβατική απάντηση εδώ και χρόνια είναι το – απογοητευτικό – “εφ’ όρου ζωής”. Και λέω απογοητευτικό γιατί, στο άτομο που μόλις έχει διαγνωστεί με ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, δίνει την