Η πρώτη επίσκεψη σε οποιονδήποτε ιατρό είναι πολύ σημαντική, τόσο για τον ασθενή και τους συνοδούς του όσο και για τον ιατρό.
Για τον ασθενή διότι προφανώς για να επισκέπτεται έναν ιατρό σημαίνει ότι κάποιο θέμα υγείας τον απασχολεί, είτε λόγω συμπτωμάτων, είτε λόγω παθολογικών εξετάσεων, είτε τέλος λόγω επιθυμίας ενημέρωσης και πρόληψης. Όποιος, όμως, κι αν είναι ο λόγος, το σίγουρο είναι ότι για τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς η καλή υγεία είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα αγαθά και η ανησυχία και μόνο ότι αυτή απειλείται μπορεί να επηρεάσει άμεσα την ζωή, τις επιλογές, τα σχέδια, τα όνειρα αυτού/ής, αλλά και όλης της οικογένειάς του/της.
Και για τον ιατρό, όμως, είναι βαρύνουσα η πρώτη επαφή με έναν ασθενή. Είναι η στιγμή που χρησιμοποιεί για πρώτη φορά με τον συγκεκριμένο ασθενή την ιδιότητά του ως ιατρός για την σύναψη μίας άγραφης συμφωνίας μαζί του που λέει ότι ο ασθενής συναινεί στην καταστρατήγηση θεμελιωδών δικαιωμάτων του, όπως το δικαίωμα στην ιδιωτικότητά του (λήψη ιατρικού ιστορικού) και στην αυτοδιάθεσή του (φυσική εξέταση), με στόχο την βελτιστοποίηση των συμφερόντων του ασθενούς. Αυτό, προφανώς είναι πολύ σημαντικό γιατί ορίζοντας τον στόχο της ιατρικής πράξης (βελτιστοποίηση των συμφερόντων του ασθενούς) γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι επίκεντρό της είναι ο ασθενής και τα συμφέροντά του, με αποτέλεσμα να μπορούμε να πούμε ότι, σε αυτήν την “ανισόρροπη” σχέση μεταξύ ασθενούς-ιατρού, τον ρόλο του “αφεντικού” (πρέπει να) τον έχει ο ασθενής, ενώ ο ιατρός (πρέπει να) δουλεύει για τον ασθενή. Όταν υπάρχουν τομείς όπως αυτός του επιχειρείν όπου δεχόμαστε ως κοινωνία το αξίωμα ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, τότε τί πρέπει να ισχυριστούμε για τον ασθενή; Είναι πελάτης υπηρεσιών υγείας (άρα εξ ορισμού έχει πάντα δίκιο) και, επιπλέον αυτού, βρίσκεται σε τόσο αδύναμη θέση που δέχεται οικειοθελώς την “παραβίαση” δικαιωμάτων του για την προάσπιση του αγαθού της υγείας. Το λιγότερο που του αξίζει είναι ο απόλυτος σεβασμός της προσωπικότητας, των επιθυμιών, των ιδιαιτεροτήτων του. Η επιβράβευση του ιατρού είναι προφανές ότι δεν μπορεί παρά μόνο να είναι ηθική! Ένα “Ευχαριστώ” μαζί με μία χειραψία είναι αρκετά όταν είναι γνήσια. Η όποια χρηματική αποζημίωση δεν αποτελεί επιβράβευση αλλά απλά τον αναγκαίο τρόπο να μπορέσει ο ιατρός να συνεχίσει αυτό που κάνει.
Στην πράξη όλα τα παραπάνω μεταφράζονται ως εξής στο ιατρείο μας:
- Διάρκεια συνάντησης/ανανέωση συνάντησης
Η πρώτη επίσκεψη συνήθως διαρκεί τουλάχιστον μία ώρα, αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν έχει εκ των προτέρων χρονικό όριο. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι θα πάρει όσην ώρα χρειάζεται προκειμένου να ολοκληρωθεί πλήρως η κλινική εξέταση (λήψη ιστορικού, φυσική εξέταση, ηλεκτροκαρδιογράφημα, και πιθανώς όπου χρειάζεται και υπερηχογράφημα καρδιάς) και να συναποφασιστεί ένα πλάνο περαιτέρω διερεύνησης/αντιμετώπισης. Ενίοτε αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί και δεύτερη συνάντηση σε κοντινή χρονική απόσταση προκειμένου να έχει χρόνο ο ασθενής να κατανοήσει πλήρως τις επιλογές του, να διατυπώσει και να λύσει τις όποιες νέες απορίες έχουν προκύψει, να διενεργηθούν κάποιες παρακλινικές εξετάσεις που μπορεί να χρειάζονται κ.ο.κ.. Προφανώς η δεύτερη αυτή συνάντηση δεν χρεώνεται καθώς αποτελεί άμεση συνέχεια της πρώτης. Όταν ολοκληρωθεί το πλάνο δράσης/αντιμετώπισης μπορεί τότε να αποφασιστεί και ένα χρονοδιάγραμμα παρακολούθησης του ασθενούς. Αυτό συνήθως καθορίζεται από την κλινική εκτίμηση του ιατρού αλλά σίγουρα λαμβάνονται υπόψιν επιθυμίες και ιδιαιτερότητες του ασθενούς.
- Συνοδεία ασθενούς
Ο ασθενής ενθαρύνεται να συνοδεύεται από κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης του καθώς δύο ζευγάρια αυτιών και δύο στόματα είναι (σχεδόν) πάντα καλύτερα από ένα.
- Αρχείο εξετάσεων
Στο ιατρείο τηρείται αρχείο με τους “φακέλους” των ασθενών. Κάθε φάκελος περιλαμβάνει σε φυσική αλλά και ηλεκτρονική μορφή το ιστορικό και τις εξετάσεις του κάθε ασθενούς που έχουν διενεργηθεί στο ιατρείο μας. Εξετάσεις που έχουν διενεργηθεί αλλού εντάσσονται στο ιστορικό.
- Χρηματική αποζημίωση
Κάθε επίσκεψη στο ιατρείο συνοδεύεται και από το νόμιμο παραστατικό αποζημίωσης (απόδειξη). Ακούγεται προφανές αλλά όλοι ξέρουμε ότι στην πράξη δεν είναι.