“Is your doctor still stuck back practicing… 20th century medicine?” λέει ο Michael Greger στο παρακάτω video.
“Are we, as patients, still stuck back in… 20th century medicine?” θα προσέθετα εγώ.
Πώς εξηγείται το ότι ενώ είναι γνωστή ως θεωρητική γνώση, ελάχιστοι από το ευρύ κοινό την γνωρίζουν και σχεδόν κανείς Καρδιολόγος δεν προσπαθεί να την υιοθετήσει στην κλινική του πράξη; Αυτή δεν είναι άλλη από την γνώση ότι η υιοθέτηση των βέλτιστων αλλαγών στον τρόπο ζωής σε σχέση με την υγεία μας, οδηγεί κατά μέσο όρο σε μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου και του κινδύνου για εμφάνιση διαβήτη κατά περίπου 90%! Πόσο έξυπνο είναι πραγματικά να αφήνουμε (συλλογικά εννοώ) από τα χέρια μας ένα τέτοιο πιθανό μέγεθος οφέλους και να νομίζουμε ότι μόνο τα φάρμακα/επεμβάσεις θα κάνουν το ίδιο, ειδικά την στιγμή που μπορεί κανείς να κάνει και τα δύο (δηλ. και φάρμακα και αλλαγές στον τρόπο ζωής), και τα οφέλη να είναι (τουλάχιστον) αθροιστικά;
Όσο κι αν είναι ευχάριστο το ότι τόσο τα φάρμακα όσο και οι επεμβάσεις βελτιώνονται διαρκώς σε σχέση με την αποτελεσματικότητα και τις παρενέργειες/επιπλοκές τους, στο δικό μου μυαλό είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι οι μεγάλες λύσεις πρόκειται να έλθουν από την (κακώς) λεγόμενη “συντηρητική” αντιμετώπιση των χρονίων νόσων. Φτάνει αυτή να ασκείται επαγγελματικά. Δεν αρκεί δηλ. να λέμε μην καπνίζεις και κόψε τα τηγανιτά. Χρειάζεται πιο πολλή δουλειά και πιο συνολική αντιμετώπιση της νόσου και του ασθενούς (και δυστυχώς προς το παρόν δεν αφιερώνεται ούτε χρόνος ούτε χρήμα από την πολιτεία ή τους opinion leaders σε αυτήν την προσέγγιση).
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει ότι και ο ασθενής θα είναι έτοιμος να κάνει την δουλειά που του αναλογεί και να αναλάβει μεγάλο μέρος της βελτίωσης της υγείας του. Αν, αντιθέτως, κάνει ό,τι έκανε πριν (από την εμφάνιση της νόσου) και νομίζει ότι είναι αρκετό το ότι παίρνει τα φάρμακα σωστά χωρίς να τα ξεχνάει, δυστυχώς αυτό δεν είναι αρκετό.
“Help me help you!” δηλαδή. Αυτό είναι το motto της ιατρικής στην οποία αναφέρεται και στην οποία πιστεύει και ο Michael Greger στο παρακάτω video. Μία Ιατρική στην οποία ο ιατρός είναι guide, coach, και helper ενός well informed and educated ασθενούς και όχι το στερεότυπο father figure μίας πατερναλιστικής ιατρικής του 20ού αιώνα. Μία Ιατρική του 21ου αιώνα δηλαδή.